Sophie floreert in de verpleegkunde. Doordat zij haar diverse rollen met gedrevenheid en deskundigheid vervult. Als hogeschool docent en wijkverpleegkundige weet Sophie theorie en praktijk met elkaar te verbinden. Haar combinatiefunctie stelt haar in staat om onderwijs, verpleegkundige zorg 
en onderzoek, in de trias academica, op een unieke manier samen te brengen. Sophie's veelzijdigheid en toewijding versterken niet alleen haar eigen ontwikkeling, maar ook de kwaliteit van de verpleegkundige zorg als geheel. 

Ik heb zelf voor verpleegkunde gestudeerd. En ik ben daarna als wijkverpleegkundige gaan werken. En daarna via via weer bij de bachelor verpleegkunde uitgekomen. En daar werk ik nu ook als docent. Als docent geef ik mijn lessen, geef communicatieve vaardigheden en veel stageonderwijs. En dat doe ik 3 dagen in de week. En dan 1 dag in de week heb ik nog mijn route in de wijk. Omdat dat toch ook iets is wat ik niet helemaal dat wilde ik gewoon niet loslaten. Omdat ik dat nog steeds heel erg leuk vind om te doen. 

Wat ik mooi vind aan het samenbrengen van onderzoek, onderwijs en praktijk, is dat je eigenlijk 3 werelden hebt die elkaar niet altijd op de goede manier raken. En ik merk dat ik dat in mijn werk wel heel erg kan doen. Zowel in de praktijk met mijn cliënten, wat ik daar zie. Onderzoek daarvoor vinden, van wat kan ik dan het beste doen. En dat dan weer meegeven aan studenten. Dus het is een wisselwerking. 

Het docent zijn heeft mij een betere verpleegkundige gemaakt. Maar ik merk ook dat nog verpleegkundige zijn dat me dat ook een betere docent maakt. Als ik iets anders zou willen doen in de wijk, of ik zie van goh, hier schort het nog aan, daar neem je studenten ook weer in mee. 

Dus uiteindelijk als je die goede zorg voor de cliënt wil, dan doe je dat zelf, maar de studenten uiteindelijk ook. Als je dan uiteindelijk ziet dat studenten ook kritisch durven te zijn over wat gebeurt er, en dit moet misschien anders. En daar dan ook actie op ondernemen. Dan denk ik van, nou ja goed, dan heb je dus ook invloed op wat er in de praktijk gebeurt. 

Ik denk dat ik opbloei als ik ruimte krijg ook om zelf te leren en te ontwikkelen. En daarnaast gewoon als je ziet dat wat je wil, dat het ook werkt. Dat je iets mee kan geven uiteindelijk aan die praktijk en ook daarmee dan weer aan de maatschappij. 

Dat verbeteren van de zorg is één van je kerntaken als verpleegkundige. Als je signalen hebt van dit moet anders, deze behandeling is niet effectief, of de patiënt is niet tevreden met hoe het gaat, dan moet je daar gewoon iets mee. En ik hoop dat dat toch ook wel natuurlijk komt. Het gaat niet alleen maar over de leiding nemen of een leider zijn. Voor mij is leiderschap heel erg een rolmodel zijn in hoe krijg je dan die beste zorg voor die cliënt. 

Dat is dus wat ik dan ook wel graag wil meegeven aan studenten. Maak het ook niet te groot, want je doet het al in je dagelijks werk, al ben je daar niet altijd bewust van. Je hoeft geen wetenschapper te zijn om problemen te signaleren en daar dus mee aan de slag te gaan. En te gaan kijken van oké, ik heb een bepaalde vraag, hoe vind ik daar dan antwoord op?