Afgelopen keer ging het niet zo goed omdat het toch uiteindelijk wat ingewikkelder is gebleken dan gedacht. En was misschien deze commissie niet de plek waar ik thuishoorde. 
Het was eigenlijk een plek die er nog niet klaar voor is. En toen heb ik besloten om bij de klankbordgroep aan te sluiten en dat is wat kleiner en fijner. En dan ben je toch met wat meer gelijkgestemden zodat je daar iets makkelijker je stem in kunt laten horen. En de andere commissie, waarin het eigenlijk niet gelukt is, was ook heel groot. Daar zaten zoveel mensen in. 
Dus dan wil je ook echt iedereen een stem geven, maar dat was heel moeilijk en ook dat heeft denk ik een rol gespeeld dat het minder goed uit de verf is gekomen dan dat we misschien van tevoren gehoopt of gedacht hadden. Want de onderzoekswereld is zo’n groot land ben ik nu achter gekomen en dat had ik zelf ook niet voorzien. En dat is wel heel leerzaam, alleen ja, dat zijn wel dingen waarvan ik hoop dat ze die na mijn boodschap in de toekomst wel iets gaan verbeteren. Kan degene waarvoor het gemaakt wordt, de gebruiker in de zorg, er mee omgaan en heeft hij er echt wat aan?  Gaat zijn leven verbeteren? Krijgt hij meer kwaliteit van leven? Ja, dat is mijn belang en daar zal ik altijd naar blijven streven.
Ondanks dat er nog zat andere belangen ook belangrijk zijn. Maar die mogen eigenlijk in zoiets, wat voor mensen gemaakt wordt die in de zorg ondersteuning krijgeneigenlijk niet zwaarder wegen. Hun moeten het zwaarst wegen. Voor mij.