Het zit strak.
Het jeukt.
Het tintelt.
Het doet pijn.
Het liefst zou je huid gewoon uit doen,
door middel van een rits bijvoorbeeld. Iets meer ruimte.
Ik ben 3,5 jaar geleden door gladheid van de weg geschoten met de auto.
Tegen een betonnen pijler aan. En de auto is direct in brand gevlogen.
Ik heb heel veel geluk gehad dat er twee mensen aankwamen die mij eruit hebben gehaald.
Het moment dat ik uit de auto was, is die ook volledig in brand gevlogen.
Daardoor heb ik de brandwonden en ben ik voor 71% verbrand op de benen.
Het is een wringend gevoel. Alsof elke keer de handen om je been heen gaan om te wringen.
Je wil meer ruimte, maar het is er niet.
Je kunt niet lang lopen.
Lang stilstaan op dezelfde plek lukt sowieso niet.
Je bent snel moe.
Door de brandwonden, je hebt een beperking.
En dan met name dat je heel veel dingen met je dochter niet kunt.
En dat is het meest frustrerende.
Ik heb 20 seconden in brand gestaan.
Ja, dan is je leven totaal veranderd en verwoest op dat moment.
Die littekens zorgen ervoor dat je huid niet meer elastisch is
en dat je geen flexibiliteit hebt in bewegen.
Patiënten worden nu al behandeld met lichaamseigen vet
maar wij hebben een methode gevonden waarop dat nog beter werkt.
Het mooie van dit onderzoek is dat het een gezamenlijk project is
van onderzoekers én patiënten.
We kunnen uit het vetweefsel de goede stoffen filteren,
en die injecteren we onder het litteken.
En we verwachten dat mensen daarmee nog vrijer kunnen bewegen,
dat het litteken ook mooier wordt en dat ook pijn en jeuk vermindert.
Dus dit is een manier waarop we met die goede stoffen uit vet,
patiënten nog beter kunnen helpen.
En dat is echt nodig.
Ik hoop dat ik met deze nieuwe behandeling meer ruimte krijg,
waardoor ik leuke dingen kan doen met mijn dochter.
Op de knieën, door de hurken, eventueel op de grond spelen.
Stem op ons en geef ons meer bewegingsruimte.