Wat kunnen wetenschappers leren van gebruikers van kennis, zoals bedrijven of patiënten? Hoe kunnen ze beter samenwerken? 
En wat vraagt dit eigenlijk van wetenschappers? Ik ga op bezoek bij Danielle Schuur, Pim Lindhout, Frank Miedema, Claire Wyman en Ben Scheres. 
Danielle, jij bent moeder van een zoon met diabetes en voorzitter van de Maatschappelijke Adviesraad van Diabetes Fonds.
Wat doet zo’n maatschappelijke adviesraad? De maatschappelijke adviesraad toetst de ideeën en de subsidies die worden aangevraagd of ze maatschappelijk relevant zijn. En wat voor impact ze maken op het dagelijks leven van mensen die diabetes hebben. Er zijn veel wetenschappers die heel druk bezig zijn om te kunnen publiceren in The Nature of Science. Aan de andere kant zou het hoogste doel moeten zijn om iets uit te kunnen vinden waar je de patiënten daadwerkelijk mee kunt helpen. Hoe kunnen wetenschappers bijdragen aan efficiënter gebruik van onderzoek? Dat zou ik omdraaien. We verrichten al heel goed werk, maar het kost wel tijd. We hebben hier een genetische mutatie ontdekt die van belang is bij kanker. Dat leidde tot de ontwikkeling van een heel nuttig medicijn, maar dat duurde wel 20 jaar en dat was nog snel. Er wordt nu veel onderzoek toegepast dat 20 tot 50 jaar gelden is verricht. Het grootste probleem zit nu in dat we te eenzijdig naar publicaties kijken, te eenzijdig naar waar iemand gepubliceerd heeft i.p.v. waar gaat het over en wat heeft het bij gedragen aan een grotere context. Ben, jij bent research manager bij Rijk Zwaan en wetenschapper.  Hoe kunnen bedrijven en de wetenschap beter samenwerken? Die kunnen op twee manieren samenwerken. De eerste belangrijke manier is dat er gewoon heel goed fundamenteel onderzoek gebeurt aan de universiteiten. En dat dit z’n weg vindt naar hier zodat wij hier nieuwe ideeën kunnen toepassen om onze producten op een meer efficiënte en ook op een meer creatieve manier te maken. Pim, jij komt uit de wetenschap, werkt nu in het bedrijfsleven. Wat is het verschil van werken tussen die twee? Wat onderzoek betreft is er niet zo veel verschil. Alleen bij de universiteiten gaat het allemaal om projecten die meestal vier jaar duren en dan is het af. En bij bedrijven gaat het om doelstellingen die gehaald moeten worden en daar worden alle middelen voor ingezet. 
Ons bedrijf investeert 30% van zijn middelen in onderzoek, dus het komt wel goed. Maar wat wij niet kunnen is telkens weer nieuwe wegen inslaan om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is in dit gebied. Bij universiteiten wordt niet gestimuleerd dat mensen heel veel samenwerken. Sterker nog, ik heb zelf meegemaakt dat ik bepaalde protocollen wilde delen tussen de medewerkers in mijn eigen groep en dat er tegen mij werd gezegd: je bent veel te veel een ‘teamplayer’, iedereen moet het zelf uitzoeken. Welke rol zie je hierin weggelegd in Open Science? Open Science heeft heel veel te maken met: wanneer je resultaten hebt, deel ze met iedereen die er belang bij kan hebben. Maak ze open voor onderzoekers, in Afrika, maar ook voor mensen in je omgeving.  
Als wetenschappelijke informatie wordt verzameld en gebundeld en op vindbare wijze beschikbaar wordt gemaakt, zou dat geweldig zijn. 
Maar Open Science is ook heel erg open aan de voorkant. En daar bedoelen we mee: haal die vragen op uit de maatschappij. Luister naar waar het over moet gaan. Oriënteer je, voordat je onderzoek gaat doen, op is dit wel de goede vraag? Zat hier wel het probleem? Wat gaat er de komende jaren veranderen? Iets wat we nu al zien gebeuren.  Traditionele disciplines verdwijnen en wetenschappers moeten meer interdisciplinair worden en meerdere vakgebieden bestuderen. Hoe anders ziet jouw werk eruit in 2030? Toen ik tien jaar geleden van de universiteit overging naar het bedrijfsleven, werd mij ook verweten dat ik niet integer was. Ik denk dat dat soort ideeën steeds meer vervagen en dat iedereen heel goed beseft dat het bedrijfsleven een belang heeft, universiteiten een belang en we hebben een gemeenschappelijk maatschappelijk belang. Tot slot: hoe hoop je dat de wetenschap ervoor staat in 2030?
Voor de wetenschap an sich hoop ik dat het veel diverser is geworden. Dus dat er veel meer samenwerking is; wetenschappelijk onderling, maar ook in samenwerking met de industrie en dat daar hele mooie dingen uit voort zullen komen. Boris, wat vind jij nu dat wetenschappers doen tegen diabetes? Misschien een drankje maken waardoor het weggaat. Of het makkelijker maken met de prikken. Bijvoorbeeld. Ja, dat is mijn mening.